Νίκος Μάργαρης
ΟΙΚΟ-ΛΟΓΙΚΑΤα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μας
ΓΙΑ να γίνεις καθηγητής στο ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να
έχεις την ελληνική υπηκοότητα. Σκέφθηκε άραγε κανένας τί θα
είχε συμβεί αν έκαναν το ίδιο οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι
Σουηδοί, οι Καναδοί και οι Αμερικανοί;
Έχει μετρήσει κανένας ποτέ τον αριθμό των καθηγητών
πανεπιστημίου μ_ ελληνική υπηκοότητα σ_ αυτές τις χώρες; Δεν
αγαπούν (όσο εμείς!) τη χώρα τους οι Γάλλοι και την έχουν
ξεπουλήσει σε Έλληνες διανοούμενους όπως ο φίλος
παλαιοορθόδοξος και νεοεθνικιστής Κώστας Ζουράρις;
Διάβαζα πριν εβδομάδες τις αντιδράσεις τις οποίες προκαλεί ο
κανονισμός της EOK ο οποίος επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση
εργαζομένων στις χώρες της Κοινότητας. Στους αρχιτέκτονες για
παράδειγμα ο φύλακας άγγελος της προστασίας του ελληνικού
χώρου και τοπίου, το Τεχνικό Επιμελητήριο, απαιτεί να είναι
μόνιμος κάτοικος της χώρας μας.
Ευτυχώς, οι κουτόφραγγοι επέτρεψαν στον Ιταλό αρχιτέκτονα
Ρέτζιο Πιάνο να δημιουργήσει στην πρωτεύουσά τους το περίφημο
Μπομπούρ και οι ανόητοι Ιάπωνες το πρώτο αεροδρόμιο πάνω στη
θάλασσα.
Τον οποίο Ρέτζιο Πιάνο όταν είχε έρθει στη Ρόδο και δούλευε
δωρεάν για την αποκατάσταση της τάφρου στη Μεσαιωνική πόλη τον
βγάλαμε άχρηστο μπροστά στα ντόπια τσακάλια του σχεδιασμού.
Έτσι, κατά το κοινώς λεγόμενο τον _γράψαμε_ καταλλήλως. Το αν
αποκαταστάθηκε η τάφρος είναι μια άλλη ιστορία μια και ίσως ο
στόχος να ήταν αυτό που έγινε. Ένα υπαίθριο αποχωρητήριο στη
θέση ενός Μεσογειακού Βοτανικού Κήπου.
Ας αφήσουμε τους καθηγητές και τους αρχιτέκτονες και ας πάμε
στα πλοία. Ξελαρυγγίζονται οι συνδικαλιστές πάσης μορφής και
χρώματος για τα πλοία της EOK που θα έρθουν και θα κάνουν τις
συγκοινωνίες στο Αιγαίο. Τη στιγμή που τα ελληνικά πλοία
διασχίζουν όλη την υφήλιο!
Γιατί οι πλοιοκτήτες και όλοι όσοι ασχολούνται με τις
θαλάσσιες μεταφορές στη χώρα μας φοβούνται τους ξένους; Γιατί
οι ίδιοι τους ξεπερνούν στη δύσκολη ελεύθερη αγορά της
Σκανδιναβίας και της Καραϊβικής;
Δεν το κρύβω ότι με προβληματίζει σοβαρότατα όλος αυτός ο
ψευδοεθνικισμός που θεωρεί ότι περιχαρακώνονταςτα πάντα
αποφεύγεις το _ξεπούλημα_. Γιατί μη μου πείτε ότι είναι
κορόιδα οι Ελβετοί που επιτρέπουν ελεύθερα τις αγοραπωλησίες
ακινήτων και εταιριών ή οι Γάλλοι που έκαναν καθηγητή τον
Κορνήλιο Καστοριάδη, ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του αιώνα
μας. Τον οποίο αν δεν κάνω λάθος υποχρεώσαμε να μεταναστεύσει
με άλλους κορυφαίους διανοητές όπως ο μακαρίτης Νίκος
Σβορώνος.
Ας μου επιτραπεί να αναφέρω γι_ ακόμη μια φορά ένα τραγελαφικό
συμβάν τέτοιου είδους. Στη Μυτιλήνη, στα πλοία που
εξυπηρετούσαν το νησί, προστέθηκε ακόμη ένα το οποίο πήγαινε
Ραφήνα και συντόμευε τη διαδρομή κατά δύο ώρες. Μέχρι τότε όλα
τα πλοία _έπιαναν_ Πειραιά. Προφανώς η δρομολόγηση ενός ακόμη
πλοίου σήμαινε διευκόλυνση προς τους επιβάτες, χώρια το
γεγονός ότι από τη Ραφήνα εξυπηρετούνται περισσότερο
-αποφεύγοντας το χάος του καλοκαιρινού Πειραιά- όσοι μένουν
από Αλεξάνδρας και πάνω. ’λλο να πας χάνοντας δύο ώρες στον
Πειραιά και να ταξιδέψεις 14 ώρες, άλλο από Ραφήνα και 12.
Κι όμως... Την ημέρα της πρώτης προσέγγισης του πλοίου
διοργανώθηκε συλλαλητήριο στο λιμάνι στης Μυτιλήνης εναντίον
αυτού του δρομολογίου. Επικεφαλής ήταν ο Δήμαρχος. Επέμεναν να
εμποδίσουν την προσέγγιση επειδή θα είχε προβλήματα η τοπική
Ναυτιλιακή Εταιρία.
Το να βάλεις σωστές προδιαγραφές και ελέγχους είναι κάτι
διαφορετικό από το να ταλαιπωρείς το λαό για να επιβιώσει μια
εταιρία. Εκείνη την ημέρα άκουγες στην τηλεόραση τα εξής:
- Γιατί δεν θέλετε να δρομολογηθεί το πλοίο;
- Γιατί το έχει_εφοπλιστής!
Λες και υπάρχει περίπτωση ιδιοκτήτης πλοίου να
είναι_λεωφορειούχος. Θα πρέπει επίσης να τονίσω ότι η
κινητοποίηση είχε γίνει σε συνεργασία με την επιτροπή που
υπάρχει για την_ανάπτυξη του νησιού. Τώρα το πώς συμβιβάζεται
η ανάπτυξη με λιγότερα δρομολόγια είναι μία άλλη ιστορία.
Δίκαια κάποιος γνωστός (ας μου επιτραπεί η χυδαιότητα της
έκφρασης) βλέποντας τα συμβαίνοντα θυμήθηκε το ανέκδοτο
σύμφωνα με το οποίο κάποιος, για να εκδικηθεί τη γυναίκα του
που τον απατά, κόβει το_ γεννητικό του όργανο!
Σε τί δρόμους άραγε μπορεί να οδηγήσει η ξενοφοβία ένα λαό που
μεγαλουργεί μόνο στα_ξένα; Τί είδος σύνδρομο του Καραγκιόζη
(δες τίτλο) πάει ν_ αναδειχθεί με περιορισμούς στην ελεύθερη
άσκηση επαγγέλματος των υπηκόων χωρών-μελών της EOK; Γιατί εγώ
να φοβίζω τους φοιτητές μου με συνθήματα του είδους _θα έρθουν
οι ξένοι να σας πάρουν τις δουλειές_ και να μην τους τονίζω
_οι καλοί έχουν δώδεκα χώρες για να βρουν δουλειά_;
Το καλοκαίρι που πέρασε μου βγήκε στην κυριολεξία η πίστη στην
οικοδομή που έχω στο Πήλιο και προχωρεί ταχύτατα με το ρυθμό
του γεφυριού της ’ρτας. Αφού ταλαιπωρήθηκα μέρες με το άνοιγμα
του βόθρου και του_δυναμιτιστή με το φουρνέλο για ν_ ανοίξω
την τρύπα_ υποδοχής στο βράχο έπρεπε να προλάβω το επόμενο
συνεργείο. Όμως, προηγουμένως έπρεπε να γεμίσω κάποια σημεία
της εκσκαφής με χώμα και πέτρες. Ουδείς νεοέλλην συγκινήθηκε
από τον πόνο μου όσο τους παρακαλούσα. Μόλις όμως πήρα τρεις
Αλβανούς από τη Βόρειο Ήπειρο έπεσαν να με φάνε. Παρ_ όλο που
τους χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι στα συνεργεία τους με το μισό
ημερομίσθιο απ_ ότι εγώ.
Γιατί να διαφωνήσω στην έλευση Γερμανών ή Ολλανδών υδραυλικών
και ηλεκτρολόγων. Αυτοί δεν θα μου περάσουν το τζάκι_ανάποδα
όπως έκανε _ο δικός μου_; Ή, μήπως, περισσεύουν οι δικοί μας
και μου διέφυγε; Γιατί ν_ απορρίψω τον Ιταλό μηχανικό για
Φίατ; Επειδή ο Μάστρο-Κίτσος δεν γνωρίζει που πάνε τα τέσσερα,
βάζει τον _πιτσιρικά_ να κάνει τη δουλειά και στο τέλος κλέβει
κι εμένα και την Εφορία και το ΦΠΑ;
Θα ήμουν εθνικός μειοδότης αν δεχθώ να δημιουργηθεί μια
σύγχρονη και εξυπηρετική εταιρία Ραδιοταξί από κάποια
πολυεθνική; Γιατί ν_ αρνηθώ κάτι τέτοιο όταν το μόνο που δεν
ζήτησαν ακόμη οι ταξιτζήδες μας είναι να βάζουν επιβάτες και
στο πορτ-μπαγκάζ;
Βεβαίως δεν είμαι οπαδός του _μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά
μη δώσετε_. Από αυτό όμως το σημείο μέχρι την περιχαράκωση
μέσα σε ανύπαρκτα _κεκτημένα_ και φαντασιώσεις η απόσταση
είναι τεράστια.